د ميوند له لوري دښاغلي شمسزي څو غوره شوي  شعرونه

 دپېغلو سترگو  سلامونه

سحر هغسې نه وي، مازيگر هغسې نه وي
اوس زړه مې بند په څڼو كې د لمر هغسې نه وي

يو خوب و پو پناه شو چې په خوب كې مې ليدلې
اوس ډېر خوبونه وينم خو منظر هغسې نه وي

چې كله هم باران وشي دغرونو غاړې گورم
سپرلى وي او گلونه خو يو غر هغسې نه وي

 اوس ما ځوروي نه، د پېغلو سترگو سلامونه
دا زړه مې خدايزده مات شو كه نظر هغسې نه وي

نن سترگې غړولى شو تيارو كې ستوري وينو
تر عمره به زموږه مقدر هغسې نه وي

يو درد مې و په زړه كې چې غزل زما غزل و
اوس هم شعرونه ليكم خو اكثر هغسې نه وي.

کمزوری

نيمه شپه يو څوک وځي له ښاره خو هېڅ نه وايي
ونيسي له ستورو سره لاره خو هېڅ نه وايي

دلته يو مين دى هسې نورې فلسفې وايي
ټوله شاعري يې ستا لپاره خو هېڅ نه وايي

گل چې مجبورۍ نه د اغزو غېږه کې وخاندي
داسې پښتنې هم شي ناچاره خو هېڅ نه وايي

سوځي پښتنه لکه ډيوه تاوه راتاوه شي
غلې د جانان له خړ مزاره خو هېڅ نه وايي

څه وکړي کمزورى دى له ژوند سره جنگ نه کېږي
 ستړى دى شمسزى له خپل روزگاره خو هېڅ نه وايي.

يوه سپوږمۍ

 گټه د هر چا زما زيان خوښېږي
دژوند لپاره مې ارمان خوښېږي

خانده چې اوښکې دې له سترگو راشي
لمرينه ورځ کې مې باران خوښېږي

يوه سپوږمۍ په کې ملگرې لرم
ځمکې تر تا مې ډېر اسمان خوښېږي

دماشومانو روان ستوري خوښ وي
خو زما خوځنده انسان خوښېږي

شمسزيه ښکلي مينه څه پېژني
ددوى دسرو زرو بوتان خوښېږي.